“Schatje, we zijn geboren om te rennen…” – Bruce Springsteen rent niet weg voor Trump

Het album dat Bruce Springsteens leven veranderde, zijn derde na twee flops, zou oorspronkelijk "American Summer" gaan heten. Want, zoals Bruce Springsteen later aan Classic Rock Magazine vertelde, spelen de verhalen erop zich ook af in de zomer – verspreid over een dag en een nacht. Er werden ook andere titels overwogen, maar uiteindelijk won "Born to Run", een term die Springsteen op een avond in zijn toenmalige huis in West Long Branch was te binnen geschoten en die perfect leek voor zijn nieuwe, filmische verhalen.

Het gelijknamige nummer was het keerpunt voor de rock-'n-roll van de E Street Band, die voortaan klonk als een kermis, vuurwerk en zoenen. Het album katapulteerde de zanger en zijn E Street Band, die dichter bij de klassieke bezetting stond, naar sterrenstatus. Daarna werd hij ook buiten de Amerikaanse oostkust bekend.

De oerknal wordt gevormd door de rock-'n-rollhelden van de jaren 50 en 60, maar ook door de grote R&B-sterren en de meidengroepen die "Be My Baby" zongen op de oorverdovende, kolossale sound van Phil Spector. En het vertelt verhalen over eenzame verliezers die dromen van winnen, en over het meisje Wendy of Mary, zonder wie niets werkt.

‘Geboren om te rennen’ – dat betekent ‘geboren worden om vooruit te rennen, om vooruit te komen, om je vooruitgang veilig te stellen, het betere leven’.

Maar wanneer spreken we eigenlijk van een album van de eeuw? De term is een misleidende voorspelling geworden onder muziekcritici. "Born to Run" bestaat inmiddels een halve eeuw. Op 25 augustus bestaan de acht nummers (39 minuten) 50 jaar. Springsteens derde album wordt beschouwd als een mijlpaal in de ontwikkeling van de rockmuziek, een nooit eindigend gevoel van jeugdigheid, intimiteit en ontsnapping.

Deze keer rock-'n-roll: vóór "Born to Run" werd Bruce Springsteen op de markt gebracht als de nieuwe Bob Dylan. Voorkant van de "Born to Run"-hoes. De 25-jarige Bruce Springsteen leunt op de schouder van E Street Band-saxofonist en vriend Clarence Clemons (die de achterkant van de hoes siert).

Bron: Eric Meola/CBS

In 2003 werd "Born to Run" door de Library of Congress toegevoegd aan het National Recording Registry, de lijst met opnames die als "cultureel, historisch of esthetisch significant" voor de Verenigde Staten worden beschouwd. Veel mooier kan het niet worden.

En van 4 tot en met 7 september wordt het album gevierd aan de Monmouth University in New Jersey, met een symposium, een academische conferentie, een tentoonstelling en een vertoning van zeldzaam filmmateriaal van de sessies van destijds.

Maar wat het meest telt voor de Century-status is de livetest: tijdens de Europese tournee van "The Land of Hope and Dreams" van Bruce Springsteen en de E Street Band van mei tot juli werden honderdduizenden mensen opnieuw meegevoerd naar de toekomstige euforie van de jongeman die zijn geliefde romantisch overweldigt: "Ik wil met jou sterven, Wendy, vanavond, op straat / in een eeuwige kus."

Een koor van de massa, ongeacht de leeftijd, stortte zich in de geest van vertrek: “We moeten hier weg nu we nog jong zijn / want zwervers zoals wij … schat, we zijn geboren om te rennen!”

Interviews met muzikanten van de E Street Band worden ook beloofd voor het "Born to Run"-symposium op 6 september. Er zijn nog geen specifieke namen bekendgemaakt, maar Springsteen zal er waarschijnlijk ook zijn om zijn magnum opus te bespreken. De "Boss" is terug in de VS. Hij werd gespot in zijn geboorteplaats Freehold, New Jersey, nadat hij zich in stadions in de zogenaamde Oude Wereld met felheid en welsprekendheid had uitgesproken tegen de antidemocratische en antimenselijke activiteiten van de Trump-regering.

De Amerikaanse president had de muzikant op zijn typisch onpresidentiële manier bedreigd – gehuld in een vocabulaire van beledigingen en laster – dat we zouden zien wat er met hem gebeurde bij zijn terugkeer. Springsteen herhaalde zijn kritiek avond na avond, van Manchester tot Milaan, onaangedaan door Trumps tirades. Hij bracht een EP uit waarop de hele wereld zijn vurige toespraken voor vrijheid en democratie kon horen.

En in een interview met de Engelse Sunday Times op 22 juni uitte hij zijn grote afschuw: "De pure incompetentie van deze regering zou de kiem van haar eigen ondergang kunnen vormen. Maar ik weet niet wat er zal gebeuren. Ik heb nog nooit zo'n tijd in mijn hele leven meegemaakt, en ik ben 75 jaar oud."

De algemene verwachting was dat de baas en zijn entourage op de symbolische Onafhankelijkheidsdag, 4 juli, naar de VS zouden terugkeren. Maar de Amerikaanse media bleven stil over de kwestie. Tweeënhalve week lang was er geen nieuws over de verblijfplaats van de zanger en zijn bandleden, die volgens Trumps wereldbeeld waarschijnlijk als Springsteens "medeplichtigen" zouden worden beschouwd door muziek voor hem te spelen. Het leek bijna alsof ze gewoon geen slapende honden wakker wilden maken.

Zondagavond (20 juli) betrad Springsteen vervolgens het podium in het MetLife Stadium in East Rutherford, zoals maandag werd gemeld door dagbladen in New Jersey en de Hollywood Reporter.

Als Zach Bryan, de 29-jarige country-superster uit Oklahoma, tegen het einde van zijn derde concert in een uitverkocht stadion met 60.000 mensen met een brede grijns aankondigt dat hij "een van de grootste mannen ooit geleefd" is, kun je in de video al de luide, collectieve "Bruuuuce!!!"-geroep van het publiek horen, dat vervolgens overgaat in een oorverdovend gejuich als Springsteen het podium betreedt.

Eerste optreden in de VS in 2025. Met Caleb Followill van de Kings of Leon, Bryans voorprogramma, als derde lid van de groep, rocken ze "Atlantic City", Springsteens nummer van het album "Nebraska" over liefde en betrokkenheid bij criminaliteit, over een stel wiens geluk opraakt in de badplaats. Vier minuten durende cinema in muziek.

Het is niet zijn concert, noch zijn publiek, maar het lijkt er toch niet zo slecht voor te staan met Springsteens Amerikaanse fans. Het publiek in de MetLife Arena is dolgelukkig na de gezamenlijke toegift, Zach Bryans outlawrocker "Revival" – ook voor hun "beschermheilige van New Jersey", zoals Springsteen door de inwoners van de "Garden State" wordt genoemd.

Waar is hij geweest? Hij is verdwenen. We kunnen er alleen maar van uitgaan dat de 75-jarige zich heeft teruggetrokken op zijn boerderij in Colt's Neck, negen kilometer van Freehold, om tijd door te brengen met zijn vrouw Patti Scialfa, die vanwege haar leukemiediagnose in 2018 zelden optreedt met de E Street Band. Over haar huidige gezondheid is niets bekend; "Haar ziekte en waar ze mee worstelt, zijn mijn topprioriteit", zei Springsteen vorig jaar in een interview met de Britse krant "Telegraph".

Alles wat er op E Street gebeurt, gebeurt alleen met hun goedkeuring. De belofte in Springsteens tekst, die al zo veel concerten heeft afgesloten, blijft overeind: "Ik wacht op jou, en mocht ik achterblijven, wacht dan op mij..."

Ook van Trump werd niets meer vernomen. Uit respect voor zijn succes? Springsteen, die hij "zwaar overschat", "geen talentvol persoon", "gewoon een opdringerige, irritante idioot" vindt, heeft een van de tien meest succesvolle tournees in de rockgeschiedenis afgerond, zoals Billboard Magazine op 16 juli meldde. 4,9 miljoen verkochte tickets, 730 miljoen dollar aan inkomsten. Iedereen die net als Trump in deals en dollars denkt, moet even stilstaan.

Het zal niet stil blijven; de man in het Witte Huis is daar te wraakzuchtig voor. En de Springsteen van 2025 is niet langer het 25-jarige "geboren om te rennen"-type.

Hij zal zijn kritiek op Trump niet intrekken, hij zal deze herhalen, actualiseren en verdiepen.

Niet om de beschuldigingen van MAGA te weerleggen dat hij een lafaard is die alleen in het buitenland durft te handelen, maar om op te komen voor zijn idee van een fatsoenlijk Amerika, om de Amerikaanse democratie te redden van de sloopkogels. En als hij dat doet, zal Trump weer posten.

Zullen we dan ook "zien wat er met hem gebeurt?" Springsteen heeft de liedjes, de wereldwijde reputatie als gentleman en vriend, en een fanbase van tientallen miljoenen. Actieve maatregelen zouden averechts werken op Trump. Hij zou dan ontmaskerd worden als de despoot met een gangster-entourage waar Springsteen hem voor brandmerkte. Een nepvideo van Springsteens arrestatie is het enige wat nog mogelijk is.

Dergelijke negatieve indrukken moeten koste wat kost vermeden worden. Trumps goedkeuringscijfers in de VS dalen gestaag, mede door zijn behandeling van mensen tijdens zijn vervolging van illegale immigranten – volgens recente CBS-statistieken van 55 procent in februari naar 42 procent in juli.

De Academy Awards eren Springsteen op 18 oktober tijdens het jaarlijkse fondsenwervingsgala van het Academy Museum met de eerste Legacy Award, een prijs voor "een kunstenaar wiens werk generaties verhalenvertellers heeft geïnspireerd en onze cultuur diepgaand heeft beïnvloed". Een prijs voor "Born to Run", voor wat eraan voorafging en voor alles wat erna kwam, en die samen een Amerikaanse kroniek van liedjes vormen.

Nu hij het album vandaag draait, lijkt hij een fan te zijn van Springsteens diverse muzikale interesses. De trompetwind van de gangsterballad "Meeting Across The River" voorspelt zijn hommagealbum "Twilight Hours" aan Burt Bacharach, onlangs uitgebracht op de boxset "Tracks II"; het soulvolle nummer "Tenth Avenue Freeze Out" drukt zijn liefde voor zwarte R&B uit, wat culmineerde in het coveralbum "Only The Strong Survive" uit 2022. En de Bo Diddley-beat van "She's The One" is de meest voor de hand liggende link naar de rock-'n-roll uit de Chuck Berry-jaren.

De rest is de eerste manifestatie van het nog steeds onmiskenbare, krachtige E Street-geluid, tot aan het tien minuten durende "Jungleland", dat diende als blauwdruk voor Meat Loafs "Bat Out of Hell". De uitnodiging aan Mary in het nummer "Thunder Road" geldt voor iedereen, 50 jaar later: "I got this guitar / and I've learned how to make it talk," zingt Springsteen. "And my car's out back / if you're ready for that long trip."